سه نگاه به وضع زندگی افراد کم بضاعت

 به نام یزدان پاک

گاهی اوقات مناظری را به چشم می بینیم و با همان نگاه کوتاه از آنها عبور می کنیم, پیرمردی را می بینیم که ساعت1 بامداد روبروی بیمارستان در حال درست کردن بلال است, مردی تنها را با تمام دارایی اش روی یک قالیچه در حاشیه ی خیابان می بینیم, دختربچه ای سر چهارراه با گلهایی در بغل در انتظار پایین آمدن شیشه ی ماشین ها و فروختن گلهایش و پسرکی که روی پل هوایی فال حافظ می فروشد, همه ی این ها لحظاتی کوتاه را از ذهن ما می گذرانند ولی در حقیقت هر یک از آنها یک زندگی فراموش شده است که جای تامل دارد.
آنچه در این نوشته می خواهم بگویم نگاه هایی است که می توانیم به مسئله ی افراد کم بضاعت داشته باشیم.
نگاه اول این است که اصلا ریشه این قضیه از کجاست ؟ بسیاری از آن افراد کم بضاعت در وضعی که برایشان پیش آمده کمترین نقشی ندارند به عنوان مثال کدام آدم منصفی قبول می کند کودکی که در خیابانها تکدی گری می کند خودش مقصر است و اجتماع کوچکترین مسئولیتی ندارد. البته اغلب مشاهده می کنیم برخی اقشار در جامعه یکدیگر را متهم به ایجاد این ناهنجاری می کنند اما اگر کمی واقع بین باشیم درمی یابیم که تصمیم گیری ها در مورد امور اجتماعی و اقتصادی توسط یک اقلیت خاص صورت میگیرند و اگر معضلاتی هست , این معضلات گواه بر عدم درایت همان اقلیت تصمیم گیرنده است و عامه ی جامعه از افراد بی بضاعت  گرفته تا سرمایه داران و از روستائیان ساده دل گرفته تا فرهیختگان را باید مبرا دانست.
نگاه دوم نوع مواجهه ی ما با این افراد است , حس نوع دوستی که خوشبختانه هنوز هم در میان ایرانی ها موج می زند باعث می شود تا هریک از ما از هر طریقی که می توانیم به کمک آنها بشتابیم شاید وضع وخیم مالی آنها یادآور دورانی از زندگی خود ما باشد.سوالی هست که در جامعه ی فعلی اکثر افراد به سختی قادر به تامین مخارج زندگی خود هستند چگونه می توانند به دیگری هم کمک کنند؟ به نظر بنده هیچ وقت نباید از حداقل ها غافل شویم , کمترین کار ممکن نوع رفتار ما با آنهاست, می توانیم طوری رفتار کنیم که پایین بودن مرتبه ی اقتصادی این افراد منجر به پایین آمدن مرتبه ی اجتماعی و کرامت انسانی آنها نشود.
نگاه سوم پیامی است که باید برای زندگی خودمان دریافت کنیم! آیا داشته های ما و نداشته های دیگران هیچ نهیبی به ما نمی زند؟ آیا در محل کار یا سر کلاس درس افراد باهوشی را نمی بینیم که اگر جایگاه ما را داشتند خیلی مفیدتر از ما بودند؟ آیا همین قدر که هستیم و همین کاری که میکنیم کافی است ؟ و بالاخره آیا نباید نه فقط به اندازه ی خودمان بلکه به اندازه ی آنها هم باشیم؟
اگر مجالی باشد در آینده باز هم در مورد این نگاه سوم خواهم گفت البته با الهام از نظرات گرم شما.

در پناه حق

پند سعدی

به نام یزدان پاک

بخش پندنامه مروری بر سخنان بزرگان تاریخ است که به تناسب شرایط مطالب مورد نظر را ارسال می کنم ,امیدوارم مفید فایده واقع شوند.
پندنامه 1
ظالمی را حکایت کنند که هیزم درویشان خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح، صاحب دلی بر او گذر کرد و گفت :
ماری تو که هر که را ببینی بزنی         با بوم که هر کجا بشینی بکنی
زورت ار پیش می رود با ما             با خداوند غیب دان نرود
زورمندی مکن بر اهل زمین             تا دعایی بر آسمان نرود
حاکم از گفتن او برنجید و روی از نصیحت در هم کشید و بر او التفات نکرد تا شبی که آتش مطبخ در انبار هیزمش افتاد و سایر املاکش بسوخت وز بستر نرمش به خاکستر گرم نشاند. اتفاقا همان شخص بر او بگذشت و دیدش که با یاران همی گفت ندانم این آتش از کجا در سرای من افتاد ؟ گفت : از دل درویشان.
حذر کن ز درد درون های ریش            که ریش درون عاقبت سر کند
به هم بر مکن تا توانی دلی                    که آهی جهانی به هم بر کند
بر تاج کیخسرو نبشته بود :
چه سال های فراوان و عمرهای دراز                    که خلق بر سر ما بر زمین بخواهد رفت
چنان که دست به دست آمده است ملک به ما             به دست های دگر همچنین بخواهد رفت

گلستان - باب اول - حکایت بیست و ششم

پندار نیک شیخ ابوالحسن خرقانی

به نام یزدان پاک                           

گاهی دربرخوردهایمان با افراد مختلف تبعیض هایی قائل می شویم, به عنوان مثال طرز تفکر افرادی با ما
متفاوت است ولی این مساله سبب می شود تا ما حتی در برخوردهای روزمره نیز تعهدی
نسبت به رعایت اخلاق نداشته باشیم و به گونه ای دیگر با آنها برخورد کنیم.

متن زیر به نظرم پند مفیدی به ما می دهد تا به یاد داشته باشیم که هیچ گاه
حداقل های ممکن در مواجهه با اشخاص را فراموش نکنیم.  
حضرت شیخ ابوالحسن خرقانی اقدس اله تعالی بر سَر دَر خانقاه خویش نوشته بود:

" هرکس در این سرا در آید نانش دهید و از ایمانش مپرسید. چه، آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته به خان ابوالحسن به نان ارزد."

درپناه حق

کلام مولا علی

ای مالک هرگز مگو که من مامورم و معذور, هرگز مگو که به من دستور داده اند و باید کورکورانه اطاعت کنم.
هرگز طمع مدار که تو را کورکورانه اطاعت کنند.

عهدنامه مالک اشتر(نهج البلاغه)

عید فطر مبارک

به نام یزدان پاک

ضمن سلام و تبریک عید سعید فطر

یکی از ذاتی ترین دلبستگی هایی که در وجود ما هست عشق به میهن مقدس و خاک گرانبهای آن می باشد. از این رو همیشه به امید سربلندی میهن نفس می کشیم و فریاد می زنیم:

از فارس تا خزر ایران نشسته است                   این شیر پنجه ی دیوان شکسته است

البرز جلوه ای از اقتدار ماست                          دروازه های عشق در اختیار ماست     

ای سرزمین سبز ای کشور کهن                               پاینده نام تو ای خانه ای وطن

در پناه حق

یادم باشد

یادم باشد

حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

راهی نروم که بیراه باشد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد که روز و روزگار خوش است

همه چیز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب

تنها, تنها دل ما دل نیست!

مجتبی معظمی

به نام یزدان پاک

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت تمام دوستان

همانطور که از نام وبلاگ برمی آید رسالت بنده  القای اندیشه و پندار نیک بر مبنای فضایل اخلاقی و آموزه های دینی با تکیه بر فرهنگ و تمدن غنی ایرانی می باشد.

در پناه حق