تولد یک سالگی و خداحافظی موقت

به نام یزدان پاک
22شهریور ماه "پندار نیک" یکساله شد. سال گذشته وقتی تصمیم گرفتم وبلاگ نویسی رو شروع کنم یک طرح کلی توی ذهنم بود و می خواستم در عمل نوع متفاوتی از نوشتن رو تجربه کنم، وبلاگهای دیگر (مثل وبلاگ شما دوست عزیز!) را بررسی کردم و سعی کردم نوعی متفاوت از نوشتار رو به نمایش بگذارم. فارغ از معایب و نقاط قوت این وبلاگ، کامنتهای شما نشان می داد که این تفاوت در پندار نیک وجود دارد و در حد بضاعت نویسنده، حرفی نو زده است.
پست "یادم باشد" تعهدی خودخواسته بود که از آغاز نوشتن تا این لحظه، تلاش کردم به آن پایبند بمانم. عقیده ی من در نوشتار این بود که می شود به گونه ای نوشت و ابراز عقیده کرد که هیچ مخاطبی را نرنجاند و بدون ایجاد دافعه در خوانندگان تاثیری مثبت بر آنان بگذارد، برای مثال وقتی خواستم از موسیقی حرف بزنم می دانستم که افرادی نظراتی متفاوت با من دارند ولی باور داشتم که بسیاری از آن نظرات بر عرف جامعه بی تاثیرند، زیرا نمی توان عقیده ای را که کوچکترین سازشی با عقل و منطق ندارد پذیرفت و بعد تمام علایق و سلایق خود را بر مبنای آن عقیده ی تحمیلی تغییر داد، بنابراین پاسخ دادن به این نظرات لزومی ندارد.
از لحاظ آماری وبلاگ پندار نیک تا این لحظه برای60 مطلب نوشته شده 14200 بازدیدکننده داشته و متوسط بازدید روزانه ی وبلاگ 140 بازدید بوده است.
از نظر تعداد کامنت ها نوشته ی "بازگشت به فطرت الهی" با 32 کامنت و در دانلود فایل ها "مناجات ربنای استاد شجریان" با 405 دانلود، بیشترین اقبال عمومی را داشتند.
از آنجایی که برخی از دوستان به من لطف داشتند و از پست های این وبلاگ با ذکر منبع در وبلاگهایشان استفاده می کردند (مثل این لینک) و ( این لینک) لذا تصمیم گرفتم 14 پست پر مخاطب این وبلاگ رو در قالب 3 فایل Zip شده تقدیم حضورتان کنم:
دلنوشته ها و خاطرات                     نوشته های اجتماعی                       نوشته های مذهبی
خداحافظی موقت:
گاهی باید با لبهای خاموش سخن گفت و از این رو به بهترین جای ترانه که "تن به بی حرفی سپردن" هست پناه می برم و به عنوان حُسن ختام نوشته های این وب ترانه ی جدید "محمد اصفهانی" رو به شما عزیزان تقدیم می کنم.
سراب
ماجرا این است کم کم کمیت بالا گرفت
جای ارزشهای ما را عرضه ی کالا گرفت
احترام «یاعلی» در ذهن بازوها شکست
دست مردی خسته شد، پای ترازوها شکست
فرق مولای عدالت بار دیگر چاک خورد
خطبه های آتشین متروک ماند و خاک خورد
با کدامین سِحر از دلها محبت غیب شد؟
ناجوانمردی هنر، مردانگیها عیب شد؟
سرسرای سینه ها را رنگ خاموشی گرفت
صورت آیینه زنگار فراموشی گرفت
سالکان را پای پُر تاول ز رفتن خسته شد
دست پُر اعجاز مردان طریقت بسته شد
تا هوای صاف را بال و پر کرکس گرفت
آسمان از سینه ها خورشید خود را پس گرفت
رنگ ولگرد سیاهیها به جانها خیمه زد
روح شب در جای جای آسمانها خیمه زد
این زمان شلاق بر باور حکومت میکند
در بلاد شعله ، خاکستر حکومت میکند
اعتبار دستها و پینه ها در مرخصی
چهره ها لوح ریا ، آیینه ها در مرخصی
ماجرا این است، آری ماجرا تکراری است
زخم ما کهنه است اما بینهایت کاری است
از شما میپرسم آن شور اهورایی چه شد؟
بال معراج و خیال عرش پیمایی چه شد؟
جان تاریک من اینک مثل دریا روشن است
صبحگون از تابش خورشید مولا روشن است
تیغ یادش ریشه ی اندوه و غم را میزند
آفتاب هستی اش چشم عدم را میزند
چشم هستی آبها را جز علی مولا ندید
جز علی مولا برای نسل دریاها ندید
کلبه ی شاد دلم ناگاه میگردد خراب
باز ضربت میخورد مولای دریا از سراب
دانلود ترانه ی "سراب" با صدای محمد اصفهانی
"با طلوع اولین شعاع های نور خورشید ، دوباره طلوع می کنیم"

مزرعه

مزرعه
دوست دارم یک مزرعه داشته باشم و فارغ از مشغله هایم، به قدم زدن در مزرعه مشغول شوم.
دوست دارم با دانه دانه و خوشه خوشه ی گندم های مزرعه حرف بزنم و به آنها بگویم; یادتان باشد زردی شما از آفتابی است که سخاوتمندانه بر همه چیز می تابد، پس شما هم بدانید که سهم همه ی انسانها هستید.
دوست دارم قبل از درو کردن گندم ها لحظه ای به آسمان آبی خیره شوم و در سکوتی آرام تمام گفتنی ها را بگویم.
دوست دارم خوشه های طلایی را درو کرده و پس از آسیاب، به نان پختن مشغول شوم.
دوست دارم جسم را در معرض حرارت تنور قرار دهم تا روح نسوزد.

دوست دارم وقت غروب آفتاب هر رهگذری را که از کنار خانه ام می گذرد سرسفره ام بنشانم.
دوست دارم به قدر تکه های نانی که هست، تکه تکه عابران و اندیشه ها را در کنار هم یکجا جمع کنم و به هریک، فقیر و دارا، سهمی برابر از نان ها بدهم تا آنکه تنها سرمایه اش از مال دنیا، آبرو و کرامت انسانی است،سربلند بماند.
کاش در تفسیر"لا اله الا الله"، به جای عمری ایستادن روی یک نقطه برای اثبات باطل و نفی آن، یک قدم در صراط حق حرکت کنیم.
دوست دارم از محبت بگویم، ای کاش هرگز خشم نگیرم و خشم نگیرند، ای کاش باور کنیم که نارواست بر کسی که خشم نگرفته، خشم بگیریم.
کاش صاحب آن مزرعه باشم...
دانلود آهنگ Sen Gelmez Oldun

در سال نو حریص تر باشیم!!!

به نام یزدان پاک
در حالی که فقط چند ساعت به تحویل سال باقی مانده، فرا رسیدن نوروز 1389 خورشیدی را به تمام هموطنان عزیزم تبریک  می گویم و عرض سلامی دارم به گرمی آفتاب.
شعاع های نور در اولین سپیده ی سال نشانی است از غلبه ی آفتاب بر تاریکی آخرین شب سرد زمستانی. آفتاب بهار پیام آور طراوت،سرسبزی و نو شدن طبیعت است.
خورشید بر تمام عالمیان می تابد و خداوند سایه ی رحمتش را وسعت می بخشد و انسان این اشرف مخلوقات که از سختی ها و تاریکی ها رهایی یافته،پای به عرصه ی امتحانی دیگر می گذارد. امتحان روز عافیت که امتحانی سخت تر از امتحان روز مصیبت است.
هنگام جوانی طبیعت فرا رسیده و نسیم بهاری دمیده شده،غبار از ذهن های فرتوت زدوده شده و فکر نیز جوان می شود.تنها اندیشه ای که در مسیر نسیم بهاری قرار نمی گیرد،سبز نمیشود،طراوت نمی یابد، جوانه نمی زند و گسترش نمی یابد.
امتحان بهار،امتحان جوانه زدن و دوباره یافتن خویش است.امتحان هویدا کردن گوهر درون.پس در این راه باید بسیار حریص باشیم و یادمان باشد که بازخواست روز جزا از حریص نبودن ما خواهد بود.بازخواست از این که چرا در یافتن گوهرها به قدر کافی حریص نبودیم و به قدرت،ثروت و شهرت دنیوی اکتفا کرده و ارزش والای انسانی را تنزل داده و از صراط کمال به بیراهه ی ضلال منحرف شدیم.
پس بیایید در سال نو در کسب معرفت حریص تر باشیم و باور کنیم که سال آینده در قیاس با سالهای گذشته بهترین سال عمر ماست و باید بهترین نمایش از توانمندیهای خود را در این سال ارائه دهیم.

در خاتمه از شما همراه گرامی می خواهم کمی بیشتر شکرگذار نعمت ها باشید-نعمت در کنار هم بودن-من هر دو نوروز گذشته را به دلیل شرایط کاری در کنار خانواده ام نبودم و امسال بسیار خوشحالم که هفته ی اول تعطیلات را در کنار خانواده ی عزیزم هستم.
از همین جا به تمام همکارانم و همچنین به همه ی تلاشگران این خاک مقدس که لحظه ی تحویل سال را دور از عزیزانشان هستند(و دلتنگشان) درود بیکران می فرستم.
"همه ی ایران را می بوسم"

دانلود ترانه ی "بهار بهار" با صدای شادروان ناصر عبداللهی