وداع با ماه عزیز

به نام یزدان پاک
کم کم به آخرین ساعات ماه مبارک رمضان نزدیک می شویم، امیدوارم همگی بهره ی لازم رو از این فرصت برده باشیم. به شخصه حس خیلی خوبی دارم، اینطور که معلومه امام رضا(ع) هم امسال بعد از سال ها ما رو طلبیده و قراره عید فطر رو کنار حرم مطهر ضامن آهو باشیم. دعا گوی همه ی دوستان خواهم بود.
این پست رو با فاصله ی کمی نسبت به پست قبلی می نویسم، اگر هنوز پست "موسیقی خلقت" را نخوانده اید توصیه می کنم حتما آن پست را هم مورد توجه قرار دهید.
ماه رمضان را در فضای مجازی با اشعار حضرت مولانا در خدمتتان بودم.
با مناجات "این دهان بستی دهانی باز شد" آغاز کردیم ، با "جانا به غریبستان..." به نیمه رساندیم و با "راست بگو نهان مکن" با این ماه عزیز وداع می کنیم.
پیشاپیش عید سعید فطر رو به همه ی شما عزیزان تبریک عرض می کنم.

نهان مکن
دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
چون خمُشان بی‌گنه روی به آسمان مکن
رو ترش و گران کنی تا سر خود نهان کنی
بار دگر گرفتمت بار دگر همان مکن
باده خاص خورده‌ای جام خلاص خورده‌ای
بوی شراب می زند لخلخه در دهان مکن
چون سر صید نیستت دام منه میان ره
چونکه گلی نمی‌دهی جلوه به بوستان مکن
ای دل پاره پاره ام دیدن اوست چاره ام
اوست پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد
ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن
خشم کسی کند که او جان و جهان ما بود
خشم مکن تو خویش را مسخره ی جهان مکن
باده ی عام از برون باده ی عارف از درون
بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن
دانلود ترانه ی "نهان مکن" با صدای علیرضا عصار  
ترانه ی "نهان مکن" با صدای خانم شکیلا
ترانه ی قدیمی"نهان مکن" با صدای حسن شماعی زاده

هویت

به نام یزدان پاک
چندی پیش در جمع دوستان بحث مهاجرت به آمریکا مطرح شد. خب طبیعی است که هریک از دوستان با توجه به روحیات خود نظراتشان را مطرح کردند. در این میان یکی از دوستان حرفی زد که برایم خیلی جالب بود، دوستم گفت: این خیلی خوب است که فرزندان ما در آن جا(آمریکا) متولد شده و در آن فرهنگ رشد کنند.
قدری تأمل کنید...کدام فرهنگ؟ واقعیت این است که در جامعه ی امروزی ما بسیاری از افراد فرهنگ و تمدن هفت هزارساله ی خود را رها کرده و شتابزده شیفته ی فرهنگ غرب- که به نوعی همان فرهنگ مهاجران است- شده اند.
هنگامی که اظهارنظر دوستم را شنیدم، ناخودآگاه به یاد آن ترانه از خواننده ی ایرانی- لس آنجلسی! افتادم که می گفت:" به بچه های تو و من وقتی یه روز بزرگ شدن، فردا که می خوان بدونن کجا به دنیا اومدن، بگو جوابمون چیه؟... به بچه هامون چی بگیم، بگیم که بی هویتیم؟ "
به نظرم این سوال وجود دارد که چرا آن کس که شهر و دیار خود را رها کرده آن گونه حرف می زند و آن که در این دیار کهن زندگی می کند، این گونه می گوید.
من از آن روز تصمیم گرفتم  به سهم خود از هویت ملی حفاظت کنم. از فردوسی پاکزاد مدد خواستم تا در این زمانه نیز هویت،تمدن و فرهنگ ایران زمین را از گزند تازیان حفظ کند.

"به شکرانه ی نفس پاکی که در این سرای اهورایی می کشم و قدمی که بر خاک مقدس سرزمین خورشید می نهم، شاهنامه خوانی را در این وبلاگ به اجرا در می آورم تا هم عزت ایران زمین بار دیگر به نمایش درآید و هم برخی افراد هویت فراموش شده ی خویش را باز یابند."
دانلود ترانه ی "هویت" با صدای علیرضا عصار

آفرین ها بر تو بادا ای خدا

به نام یزدان پاک
فرصتی تازه دست داد تا بار دیگر قلم در دست گرفته و بنویسم.
بعد از روزفارغ التحصیلی ام که یکی از روزهای برجسته ی امسال من بود  خدای بزرگ امروز موفقیتی دیگر در مسیر ارتقای شغلی نصیبم کرد. هرچند گذر از این مرحله هم خالی از اضطراب و دردسر نبود ولی وقتی به گذشته نگاه می کنم به روشنی می بینم که شایسته ی این همه رحمت خداوند نبوده ام و از این که نتوانم در مسیر شکرگزاری از لطف ها ی الهی قدم بردارم واقعا می ترسم.
احساس خیلی خوبی دارم و دعای "حول حالنا الی احسن الحال" برایم اجابت شده. بیش ازاین نوشتن برایم مقدورنیست فقط یک توصیه به عنوان برادر کو چکتر به شما خواننده ی عزیز دارم:
"خداوند قادر نامحدود است,نعمت ها و موهبت هایش بیکران و رحمتش بی پایان,منابع این جهان به اندازه ای هست که همه از آن بهره مند شوند,بیایید به خود و دیگران سخت نگیریم"
دوستدار شما میثم

دانلود ترانه صدایم کن علیرضا عصار

کس نمیداند ز من جز اندکی              وز هزاران جرم و بدفعلی یکی
من همی آن دانم و ستار من                   جرم ها و زشتی کردار من
هر چه کردم جمله ناکرده گرفت              طاعت ناورده آورده گرفت
نام من در نامه پاکان نوشت                  دوزخی بودم ببخشیدم بهشت
عفو کرد آن جملگی جرم و گناه             شد سفید آن نامه و روی سیاه
آه کردم چون رسن شد آه من                گشت آویزان رسن در چاه من
آن رسن بگرفتم و بیرون شدم          شاد و زفت و فربه و گلگون شدم
در بن چاهی همی بودم نگون                در دو عالم هم نمی‌گنجم کنون
آفرین ها بر تو بادا ای خدا                   ناگهان کردی مرا از غم جدا
گر سر هر موی من گردد زبان                شکر های تو نیاید در بیان
تو در جان منی من غم ندارم                  تو ایمان منی من کم ندارم
اگر درمان تویی دردم فزون باد      وگر عشقی تو سهم من جنون باد
تویی تنها تویی تو علت من تو                    تو بخشاینده بی منت من
صدایم کم صدای تو ترانه است           کلامت آیه هایی عاشقانه است
تو را من سجده سجده می‌پرستم         که سر بر خاک بر زانو نشستم