به نام یزدان پاک
نوروز یادگاری شایسته از فرهنگ غنی ایرانیان باستان است،فرهنگی که در قیاس با سایر قومیت ها منحصر به فرد است. یکی از زیباترین سنت های ایرانی توکل کردن بر خالق هستی است. یاد خدا سرلوحه ی تمام کارهاست. به هنگام تحویل سال نو همه ی مردم ایران دعای "یا مقلب القلوب و الابصار..."را بر لب دارند و از خداوند قادر بهترین حال ها را طلب می کنند.
به راستی بهترین حال چگونه حاصل می شود؟
دوست دارم برای توضیح، به داستان "عمو نوروز و پیرزن" اشاره ای داشته باشم؛
پیرزنی آرزوی جوان شدن داشت و شنیده بود که اگر کسی اول سال بیدار باشد و در مسیر حرکت عمو نوروز قرار گیرد،جوان می شود. پیرزن هم دوست داشت عمو نوروز را ببیند و جوان شود.
"گرچه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم گیر تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم"
پیرزن هرسال خود را آماده ی دیدار و وصال عمو نوروز می کرد،ولی هر سال خوابش می برد و مطلوبش حاصل نمی شد. امسال به خودش گفت که این بار چشم هایم را باز نگه می دارم و بیدار می مانم. پیرزن با جدیت به خود قول داد که تحویل سال را بیدار باشد،تا این که یک مرتبه یک نسیم خوشی به او خورد و خوابش برد. بعد از مدتی پیرزن بیدار شد و دید که وقت گذشته و سال تحویل شده، خیلی غصه خورد، گوشه ای نشست و شروع کرد به گریه کردن. آنقدر گریه کرد که آب دیدگان او همه جا را فرا گرفت. پیرزن وقتی نگاه کرد، یک دختر جوان زیبا را در آب چشم خود دید-دختری سفیدروی با چشمانی زیبا- با خود گفت یعنی این من هستم؟ به دستهایش که نگاه کرد مطمئن شد و باور کرد که عمو نوروز آمده و کار خودش را کرده است.
حکایت آن پیرزن شرح حال ماست. به یاد بیاوریم... هنگامی که خالق یکتا نخستین بار خواست جسم بی جان ما را جان بخشد، از روح خود در وجود ما دمید و به ما فطرتی پاک و روشن عطا کرد. سال ها گذشت، با وجود تمام خوبی ها و کارهای نیک ولی کم و بیش دچار تاریکی ها شیدیم. به نوعی پیری نهفته مبتلا گشتیم. از آن روح الهی در وجود ما تنها فطرتی خواب آلوده برجای مانده و... حال زمان چاره اندیشی فرا رسیده-گم شدیم گر در میان خویشتن جستجویی لازم است- حواسمان باشد خوابمان نبرد! فرصت را مغتنم شمرده، چراغ دل برافروزیم و با تمام وجود در مسیر نسیم بهاری قرار بگیریم.
موسم بهار دیگربار نفخه ی الهی دمیده شده، خود را در معرض آن قرار دهیم و دیده ی بصیرت را باز نگه داریم. دم الهی وجودمان را طراوت می بخشد و فطرت ما را زنده می کند تا از نو، جوان شویم و شیدا.
بازگشت به فطرت الهی و ذات حقیقی، همان دستیابی به بهترین حال هاست.
"یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال"
